Το qv κάνει πάρτι - internal informations λένε ότι θα είναι οnce in a lifetime experience, και επίσης υπάρχει ανοιχτό κάλεσμα σε κόσμο να κάνει show αυτοέκθεσης (drag ας πούμε).

Μερικές οδηγίες για να έρθετε στο πάρτι:

Ακόμα και αν δεν έχετε φροντίσει από τις προηγούμενες μέρες να προμηθευτείτε κάποια έτοιμα υλικά μεταμφίεσης, όπως περούκες, τούλια σε διάφορα χρώματα, μποά, ήδη για μακιγιάζ, ή έτοιμες μάσκες, κάτι που σίγουρα θα διευκόλυνε, αυτό δε σημαίνει ότι αναγκαστικά θα ‘ρθείτε στο πάρτι με τα καθημερινά σας μούτρα. Καταρχήν φροντίστε να μην είστε μόνος/η όταν ετοιμάζεστε να μεταμφιεστείτε. Πείτε σε φίλους/ες να μαζευτείτε κάπου ή ελάτε νωρίτερα στο πάρτι για να ντυθείτε εκεί αλλά να φέρετε μαζί σας διάφορα εκκεντρικά ρούχα, ή απλά παλιά ρούχα που μπορείτε να χαλάσετε, καπέλα, ζώνες, κτλ. Αρχίστε να ντύνεστε όλοι/ες μαζί και κάθε ένας να ασχολείστε με τις άλλες. Αλλάξτε τα μαλλιά σας, δοκιμάστε κορδέλες, δαντέλες, άσχημα ρούχα, περίεργα παπούτσια. Χρησιμοποιείστε κόλες, συραπτικά φτερά και χρώματα για να αλλάξετε τη μορφή των πραγμάτων. Ενισχύστε τους διπλανούς σας να κάνουν κάτι ακόμα πιο ακραίο. Όποιος θέλει να κάνει ένα σύντομο σόου σχετικό ή άσχετο με τη μεταμφίεσή, του να μη διστάσει να το κάνει, θα έχει κι άλλα τέτοια. Μην κάνετε την ερώτηση «τι θα ντυθώ» ή «τι έχω ντυθεί» είναι λάθος ερωτήσεις.

Επίσης, μη ρωτάτε «εσύ τι έχεις ντυθεί;» - ότι ξέρεις ξέρει.

Ακολουθεί το κείμενο του qv για το πάρτι:

Τα θυμάμαι τα αποκριάτικα πάρτι πιο καλά από τα άλλα πάρτι. Γίνονται μια φορά το χρόνο, κάθε χρόνο, και έτσι αισθάνομαι ότι έχουν σημαδέψει τη ζωή μου από την αρχή της. Είναι σαν ένα κομμάτι της ίδιας μεγάλης τελετής. Όπως δεν θυμάμαι να διάλεξα το όνομά μου, ούτε να συμφώνησα όταν πρωτοάκουσα να με αποκαλούνε αγοράκι, έτσι δε θυμάμαι γιατί διάλεξα να γίνω ινδιάνος στο δίλημμα καουμπόης ή ινδιάνος. Ούτε κατάλαβα γιατί το δίλημμα της αδερφής μου ήταν βασίλισσα της νύχτας ή πριγκίπισσα του χιονιού. Και πολύ περισσότερο δεν κατάλαβα γιατί ο μπαμπάς και όλοι σχεδόν οι θείοι μου ντυνόντουσαν με γυναικεία ρούχα. Και γιατί η μαμά μου έβγαζε απλά την ποδιά και έβαζε ένα τζιν και ένα καπέλο και κανείς δεν την αναγνώριζε. Γιατί λοιπόν εγώ να μην μπορώ να ντυθώ βασίλισσα της νύχτας; Σύντομα κατάλαβα ότι για να ντυθεί ένα αγοράκι με κοριτσίστικα ρούχα και το ανάποδο, ακόμα και αν είναι απόκριες, θα πρέπει απλά να περιμένει να μεγαλώσει. Και ότι τότε θα έρθουν τα καλύτερα.

Τότε στα πάρτι θα έρχονται τα περισσότερα αγόρια με ψεύτικα βυζιά μέσα από εφαρμοστά μπλουζάκια, με καλσόν πάνω από τα τριχωτά τους πόδια, με περούκες σε όλα τα χρώματα, με πρόστυχο μακιγιάζ και τα κορίτσια θα σκάνε με μουστάκια, μαζεμένα μαλλιά και κρυμμένο το στήθος, χοντρά παπούτσια, και ζεστές κάλτσες, και έτσι όλοι μεταμφιεσμένοι θα χουφτώνονται όλη νύχτα όσο δεν έχουν χουφτωθεί όλο το χρόνο, θα εκτελούν χορευτικές φιγούρες που ποιος ξέρει από που και από πότε τις ξέρουν, θα λένε λέξεις που δεν έχουν ξαναπεί με τρόπο πρωτόγνωρο, θα φλερτάρουν όπως δε φλέρταραν ποτέ, και θα επιδεικνύουν μέρη του σώματός τους που τις άλλες μέρες τα έχουν επιμελώς κρυμμένα.

Έχει πλάκα να ετοιμάζεσαι να πας σε πάρτι μεταμφιεσμένων. Μπαίνεις στο δωμάτιο και ξεκινάς να κατασκευάσεις μια περσόνα μέσα από την οποία θα ζήσεις αυτό το βράδυ. Τη ντύνεις, τη βάφεις, της διδάσκεις πως να περπατάει και τι να λέει για να μην αναγνωριστεί ως εσύ αλλά ως αυτή. Και έτσι μαθαίνεις πολλά. Μαθαίνεις ας πούμε ότι αυτό γίνεται. Γίνεται να κατασκευάσεις ένα νέο υποκείμενο που θα ντυθεί με το συγκεκριμένο φόρεμα, θα βάλει τα κίτρινα παπούτσια, θα έχει έντονο μακιγιάζ, θα κρατάει πιστόλι και θα λέει κρύα αστεία. Και όταν αυτή η άλλη περσόνα ντυθεί με τα ρούχα που κρυβόταν στη δική σου ντουλάπα, είναι πια έτοιμη να υπάρξει από μόνη της – να σε ξεπεράσει. Ξέρει τι να πει, τι να πιει, πώς να χορέψει και πότε να γδυθεί. Σε ξέρει, άσχετα που προσπαθεί να σε ξεχάσει.

Και το νέο αυτό σώμα, στην προσπάθειά του να αντιγράψει άλλα σώματα που υπάρχουν ήδη, αναπόφευκτα υιοθετεί και τα προβλήματά τους. Έτσι όταν ένας “άντρας” ντύνεται “γυναίκα”, παίρνει μια ιδέα από την δυσκολία του να μάθει κανείς να περπατάει με τακούνια, να φοράει καλσόν μέσα στο χειμώνα, να μην μπορεί να τρίψει τα μάτια του για να μη χαλάσει το μακιγιάζ και πόσες αναπνοές χρειάζονται για να αντέξει τα σχόλια ενός μέσου ταξιτζή για τη διαδρομή μέχρι το σπίτι. Κι από την άλλη, όταν μία “γυναίκα” ντύνεται “άντρας”, αρχίζει κι εκείνη να καταλαβαίνει ότι δεν ασκήθηκε μόνο σε αυτήν εξουσία για να δείχνει γυναίκα αλλά και στον άντρα για να δείχνει άντρας και να μπορεί να καθαρίσει σαν άντρας με τον παραπάνω ταξιτζή. Και ότι τα πράγματα ίσως να γίνονται πιο αντίθετα απ’ ότι νομίζαμε μικροί. Εγώ, ας πούμε, νόμιζα πως όταν γίνω άντρας θα φαίνεται. Τελικά όμως κατάλαβα πως μόνο όταν θα φαίνομαι άντρας θα σημαίνει ότι έχω γίνει.

Και σκέφτομαι πως αν δεν ντυθείς με τα ρούχα του άλλου ίσως δεν μπορέσεις να καταλάβεις ότι μέρος της ταυτότητας είναι και η ενδυματολογία ως μία σχέση με το σώμα και ένας τρόπος να γίνεται αυτή η σχέση αναγνωρίσιμη.

Κάποιες μεταμφιέζονται μόνο για μια νύχτα και άλλες για κάθε μέρα.

(για περισσότερα: www.qvzine.net)