Η μάνα μου λοιπόν είναι στη φάση που υποπτεύεται. Σαν να λέμε μπήκαν ψύλλοι στ’ αφτιά της. Ή αλλιώς, βουλωμένο γράμμα διαβάζει. Καθίσαμε λοιπόν στο οικογενειακό τραπέζι τη πρωτοχρονιά, με όλα τα σόγια μαζί, και εγώ, επηρεασμένος και λίγο από την “Οικογενειακή Γιορτή”, είπα δυνατά:’ Αγαπητοί συγγενής και φίλοι, λατρευτοί μου γονείς, έχω να σας ανακοινώσω κάτι που σας έκρυβα τόσο καιρό. Αν έφτανε τελικά η στιγμή εγώ είχα σχεδιάσει να τους πω ότι κάνω ψυχοθεραπεία με σκοπό να σπάσω αυτή τη ψυχιατρικοφοβία που έχει σαν αποτέλεσμα να απομακρύνει πολλούς από αυτούς από την πόρτα του ψυχίατρου κάτι που θα τους έκανε πολύ καλό. Παρόλα αυτά δε χρειάστηκε γιατί η μάνα μου που εκείνη τη στιγμή βρισκόταν στο κεφαλόσκαλο της εσωτερικής σκάλας, έπεσε στον κάτω όροφο και κατρακύλησε μέχρι το πατάκι της εξώπορτας, με εγκεφαλικό ανεύρυσμα οπότε στη συνέχεια της βραδιάς ασχοληθήκαμε μ’ αυτό. Εγώ τόσο δεν φανταζόμουνα ότι θα μπορούσε να πέσει πραγματικά τόσο χαμηλά, ώστε καθόμουν από πάνω της και της φώναζα, - μάνα σύνελθε, τι κατάσταση είναι αυτή;

Αυτό δε λειτούργησε και όπως μου είπε αργότερα ο γιατρός στο νοσοκομείο, αυτό σπάνια λειτουργεί στο εγκεφαλικό. Εκείνος ήταν σίγουρα πιο ψύχραιμος και πιο αποτελεσματικός καθώς τη διασωλήνωνε, αλλά γιατί να μην είναι άλλωστε; ούτε δικιά του ήταν η μάνα, … ούτε αυτός ήταν ο γκέι…

Μετά από καμια δεκαριά μέρες που συνήλθε λοιπόν η μάνα μου με φώναξε κοντά της και που είπε: - θα πεθάνω, θέλω να μάθω την αλήθεια, είσαι ή όχι, πες μου, θα πεθάνω.

Εγώ δυσκολεύτηκα να καταλάβω τι θέλει να πει. Όταν όμως κατάλαβα σταμάτησα να ανησυχώ για την κατάστασή της γιατί αυτά ακριβώς τα λόγια, αλλά σε διαφορετικό τόνο, τα είχε ξαναπεί πολλές φορές και πριν το εγκεφαλικό.

- Να είμαι τι δηλαδή; ρώτησα εγώ, που με αυτίν τον τρόπο απαντούσα έτσι κι αλλιώς πάντα.

Τότε είπε ταραγμένη: - ούτε να το πω δεν μπορώ. Αλλά κι αυτό το είχε ξανά πει πάρα πολλές φορές πριν το εγκεφαλικό, μόνο που αυτή τη φορά το εννοούσε πραγματικά. Όπως μας είπε και ο γιατρός, μετά από αυτό το εγκεφαλικό, ίσως να μην ξανάκαταφέρει να πεί μεγάλες λέξεις οπότε το ‘ομοφιλόφιλος’ καλύτερα να το ξεχάσουμε.